วันศุกร์ที่ 26 มิถุนายน พ.ศ. 2552

ทะเลยามเช้า

เด็ก ๆ พากันตื่นแต่เช้าไปเล่นน้ำ ช่วงที่ไปน้ำทะเลลง มีซากสัตว์ทะเลทั้งเปลือกหอย ปู ปลา มาเกยบก ทรายทะเลก็สีเข้มขึ้น เด็ก ๆ เห็นรูปูเป็นรูปต่าง ๆ มากมาย ไล่จับปูเสฉวนตัวเล็ก ๆ อย่างสนุกสนาน บังเอิญเหลือบไปเห็นซากปลาหมึก พี่ฟลู๊คไม่แน่ใจว่าตายหรือยัง เพราะมันใสอยู่ น้องเฟรนด์บอกว่ายังดิ้นอยู่เลย แต่จริง ๆ แล้วมันดิ้นเพราะคลื่นน้อย ๆ จ๊ะ พี่ฟลู๊คบอกว่า "พี่ฟลู๊คว่าแล้ว เพราะถ้ามันดิ้นคงไม่ปล่อยให้ดูนานอย่างนี้หรอก แล้วปลาหมึกมันไม่นอน มันต้องว่ายเอาหนวดหุบอย่างนี้ (ทำท่าให้ดูด้วย) แสดงว่ามันเพิ่งตายเพราะตัวยังใสอยู่เลย" แม่ก็ถามว่า "งั้นตัวที่ขุ่นก็ตายนานแล้วสิ" พี่ฟลู๊คตอบว่า "ใช่" แม่ก็บอกว่า "แสดงว่าลูกก็ทานซากสัตว์ที่ตายนานแล้วพร้อมฟอร์มาลีนฉีดศพ" เด็ก ๆ "แหวะ แม่ไม่น่าพูดเลย กะจะเอาไปย่างอยู่พอดี แต่น่าสงสารมันจัง ฝังดีกว่า" ว่าแล้วก็พากันเอาทรายทะเลกลบฝังเจ้าปลาหมึกที่น่าสงสารนั้น แล้วมีการบอกมันว่า "ไปสู่สุขคติเถิด" ด้วยนะ
อ้อ!จากการที่ไปคุณพ่อก็บอกว่าระวังเปลือกหอยบาดเท้า เด็ก ๆ ตอบรับ และบอกต่อว่า "จริง ๆ แล้วเป็นการช่วยบดเปลือกหอยให้ละเอียดเร็วขึ้นนะจะได้เป็นทรายเร็ว ๆ ไง"
อีกเรื่องคือ คุณแม่มักจะให้เด็ก ๆ บ้วนน้ำเกลือหลังแปรงฟัน แต่คราวนี้ลืมเอาเกลือมา เด็ก ๆ บอกว่า "ตักน้ำทะเลมาบ้วนได้เลย เยอะแยะ" แม่เลยค้อนขวับเข้าให้แล้วบอกว่า "งั้นลงไปในทะเลทั้งอมทั้งอาบเลยละกันนะ" หัวเราะกันใหญ่

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น